ارتقاء کیفیت بافت های میانی شهرها با استفاده از سنجش عدالت فضایی خدمات به کمک روش FA

یکی از مهم ترین پیامدهای رشد شتاب زده شهرها و توسعه فیزیکی بدون برنامه ریزی آنها در دهه های اخیر،برهم خوردن نظام توزیع مراکز خدمات شهری و به وجود آمدن نابرابری اجتماعی شهروندان از برخورداری با کیفیت از این خدمات بوده است. بنابراین چگونگی و کیفیت توزیع خدمات شهری می تواند نقش مؤثری در جابجایی فضایی جمعیت و تغییرات جمعیتی در مناطق مختلف شهری از جمله مناطق میانی شهری داشته باشد. یکی از شاخصه های شهر اسلامی عدالت اجتماعی در ارائه خدمات و هم چنین یکی از معیارهای اصلی توسعه پایدار شهری توزیع متوازن جمعیت در سطح شهر و بافت های میانی متروک است، که این موضوع اهمیت ویژه سنجش کیفیت توزیع خدمات شهری را نشان می دهد. یکی از بهترین ابزارهای سنجش و تحلیل عدالت فضایی خدمات شهری، ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنین از کیفیت خدمات ارائه شده می باشد. در این مقاله سعی براین است تا عدالت فضایی خدمات شهری در شهر سبزوار بر اساس پرسش نامه های تکمیل شده توسط ساکنین، مورد سنجش و تحلیل قرار گیرد بر این اساس، از طریق پرسشنامه میزان رضایت از کیفیت توزیع 10 کاربری خدماتی از ساکنین مورد سوال واقع شده است. در ادامه با کمی کردن میزان رضایتمندی ساکنین با استفاده از روش تحلیل عاملی عدالت فضایی خدمات شهری مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد قسمت بالایی شهر شهرک توحید و قسمت هایی از بافت های میانی مرکزی شهر و حاشیه جنوب شرقی و غرب محدوده شهر از کمترین میزان رضایتمندی برخوردار می باشند. هم چنین شمال غربی هسته اصلی شهر و پهنه هایی از شرق محدوده از کیفیت بالا و رضایتمندی مطلوبی بهره می برند.

Keywords:

کیفیت توزیع خدمات , رضایتمندی ساکنین , عدالت فضایی در بافت میانی شهر , شهر سبزوار