محمد جواد روح الهی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس
نسیم اشرافی - دکتری معماری و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس

یکی از مسائلی که بشر از بدو تمدن به طور قاطع و گریز ناپذیری با آن روبرو بوده. مسئله مسکن می باشد. مسکن برای انسان به دلیل رفع نیاز به عنوان سرپناه و ایجاد فضای امن مدنظر قرار گرفته. زندگی امروزه همراه با پیچیدگی برای انسان هاست. با توجه به روحیات انسانها و تنوع پذیری نیاز به انعطاف پذیری در محل زندگی انسانهاست. انعطاف پذیری در طراحی معماری تنوع را ارائه میدهد که شامل امکان تنظیم و سازگاری واحد مسکونی در طول زمان است و در نهایت موجب می شود ساختمان گونه های جدیدی را از خود به نمایش بگذارد. ایجاد و در نظر گیری فضای به عنوان فضای منعطف با قابلیت هویت بخشی و تطبیق پذیری با خواسته های ساکنین به این صورت که با توانایی تغییر در اندازه ها و ایجاد فضای باز و کاستن فضاهای خصوصی بدون استفاده و تبدیل آنها به فضاهای عمومی در خانه میزان راحتی و بهینه بودن فضاها را بالا برد. در مقاله حاضر معیارهایی برای طراحی داخلی مسکن انعطاف پذیر در نظر گرفته شده بدین منظور با استفاده از تحقیق توصیفی - تحلیلی سعی بر آن شده ابتدا با مطالعه موضوع انعطاف پذیری و نمودار منطقی که مبنای دسته بندی انعطاف پذیری در سطوح مختلف آن در مسکن است به این مسئله پرداخت و با هدف توجه به نیاز و خواست متفاوت و متغیر استفاده کنندگان از این فضاها در جهت ارائه طرح و پلان همسو با نیاز کاربر به یک سری معیار درطراحی انعطاف پذیر رسید.

مسکن، معماری داخلی، انعطاف پذیری و تطبیق پذیری