سیدمحمدصادق احمدی - استادیار گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
محمد ریاحی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان).

کودک آزمایشگاهی از جمله مباحث نوظهور و از جمله روش های درمان ناباروری است که با انجام فعل و انفعالات فیزیکی (تلقیح مصنوعی) در محیط آزمایشگاه اتفاق می افتد. که ممکن است این تلقیح با استفاده از اسپرم و تخمک زن و شوهر شرعی و قانونی یا دو شخص بیگانه، صورت پذیرد. هدف این مقاله تبیین وضعیت جواز یا عدم جواز انجام این گونه از تلقیح و بررسی آثار آن که بر این طفل مترتب است، می باشد. ضرورت ایجاب می کند، با توجه به اینکه قانونگزار در این رابطه حکمی مقرر نکرده است. بنابراین، لازم است با بررسی اصول و مبانی حاکم بر نظام حقوقی راه حل مناسبی برای رفع مشکل یافت. آن چه به نظر می رسد آن است که مطابق با قواعد حاکم بر نظام حقوقی چنین تلقیح مصنوعی را در صورتی که اسپرم و تخمک از زن و شوهر قانونی گرفته شود و در محیط آزمایشگاه تلقیح صورت پذیرد می تواند مشروع تلقی گردد

تلقیح، نکاح، زوجین، کودک، نسب