بهاره فلاحی - دانشجوی دکتری سیاست گزاری

در اعلامیه کنفرانس جهانی زن در پکن (۱۹۹۵) , سازمان ملل متحد بر جریان سازی جنسیتی در سیاست گذاری ها و برنامه ها به منظور ارزیابی نابرابری جنسیتی و نتایج مخرب آن بر سلامت جامعه تاکید نمود. از آن پس , برابری جنسیتی در جنوب آسیا به منظور ارزیابی تفاوتهای مبتنی بر جنسیت از طریق ارزشیابی نیازهای بهداشتی زنان بر اساس شرایط بیولوژیکی یا تفاوت های اجتماعی بین زنان و مردان مورد توجه قرار گرفت(۱۰). علی رغم گذشته بیش از یک دهه از اعلامیه پکن و تعهد به برابری جنسیتی توسط کشورهای جنوب آسیا(بنگلادش,هند, نپال, پاکستان , سریلانکا) شاهد شکاف های جنسیتی در حوزهای سیاسی,اقتصادی و اجتماعی هستیم که وضعیت سلامت زنان را تحت تاثیر قرار می دهد.در این تحقیق پنج کشور آسیای جنوبی شامل بنگلادش,هند, نپال, پاکستان , سریلانکا انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفته اند. چراکه این پنج کشور جز کشورهای با درآمد متوسط و پایین در رتبه بندی کشورهای آسیایی قرار می گیرند که از لحاظ سیاسی, اقتصادی, اجتماعی و فرهنگی قابل مقایسه می باشند و شکاف جنسیتی در این پنج کشور قابل مشاهده است(۳).