صیاد شیخی ئلانلو - دانشجوی دکتری و عضو انجمن علمی دانشجویی محیط زیست، گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

توریسم یکی از قدیمی ترین پدیده ها در میان جوامع انسانی میباشد که شامل بخش های مختلفی می شود. پدیده ای که درحال حاضر به عنوان صنعتی مهم مطرح شده و منبع درآمد بسیاری از کشورها در جهان می باشد. پرنده نگری یکی اززیرشاخه های توریسم به شمار می رود که در دهه های اخیر رشد چشمگیری را در جهان داشته و مخاطبان زیادی را به خودجلب نموده است. با توجه به اینکه برای این نوع از توریسم نیاز به مسافرت به مناطق بکر و دست نخورده می باشد، لذا بهنحوی با اقتصاد و فرهنگ جوامع بومی- محلی همسو شده است. پرنده نگری شاخه ای از توریسم می باشد که بدون نیاز به سرمایه گذاری و با امکانات جوامع بومی- محلی می تواند تحولی عظیم را در توسعه اقتصادی و گسترش فرهنگ غنی این جوامع ایجاد نماید. همچنین آثار این پدیده به صورت غیر مستقیم می تواند جوامع گسترده تری را نیز منتفع نماید. متاسفانهدر ایران به این بخش توجه اندکی شده است و با توجه به پتانسیل های بالای زیستگاهیی و پرنده شناسی استفاده های کمبازده و آسیب زننده مانند شکار انجام می گیرد. با مدیریت مناسب و به کار بردن جوامع بومی- محلی و همراه کردن آنها در پیشبرد توریسم پرنده نگری، به طور یقین می توان توسعه اقتصادی جوامع بومی و حفظ محیط زیست را در کشور نهادینه کرد.

اکوتوریسم، پرنده نگری، جوامع بومی، اقتصاد، محیط زیست