نقش نگرش دینی در کاهش تعارضات زناشویی

تعارض زناشویی یکی از مشکلات شایع جامعه امروزی است که موجب افزایش طلاق و جدایی شده است. از آنجایی که دو نهاد خانواده ومذهب ارزشهای مشابهی را مورد تاکید قرار میدهند و برای تقویت اجتماعی شدن به هم وابسته هستند، پژوهشگران رابطه نزدیک بین آن دورا پیشبینی میکنند. این جهتگیری منجر به بیان عباراتی از این قبیل گردید که مذهب میتواند روابط زناشویی را تقویت و استحکام بخشد.بر همین اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش نگرش دینی در تعارضات زناشویی است. روش این پژوهش توصیفی است که 350 زوج به صورت دردسترس به عنوان انتخاب شدند که 175 زوج مذهبی و 175 زوج غیر مذهبی بودند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامهتعارضات زناشویی و پرسشنامه نگرش سنج مذهبی استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون خی 2 ، تی و تحلیل واریانس موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین نگرش مذهبی و تعارضات زناشویی ارتباط معناداری وجود دارد. بدین معنا که زوجین دارای نگرش مذهبی در مقایسه با زوجین عاری از نگرش مذهبی تعارضات زناشویی کمتری را نشان دادند. آنها بطور معنیداری کمتر مشاجرهو بویژه مشاجره فیزیکی داشتند، کمتر به هم توهین میکردند، کمتر همدیگر را مورد تمسخر قرار میدادند و همچنین بهتر و با صبوری باتعارضات پیش آمده مواجه میشدند. با توجه به یافته های این پژوهش اعتقادات و باورهای مذهبی اثر بالقوه ای بر روی کنترل خشم دروقایع استرس زای زندگی و تعارضات و ناسازگاری های خانوادگی دارند و ارتباط با خدا فاصله ای که بین زوجین قرار دارد را پر می کند در نتیجه ارتباط بهتر با خدا به روابط زناشویی بهتر منجر خواهد شد. افراد مذهبیتر، تعارضات زناشویی کمتر و در نتیجه سازگاری و رضایت زناشویی بالاتری دارند.

Keywords:

تعارض زناشویی , باورهای مذهبی