اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی مبتنی بر منبع کنترل درونی در کاهش ناسازگاری زناشویی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی مبتنی بر منبع کنترل درونی در کاهش ناسازگاری زناشویی است. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 00 دانشجوی متأهل -دانشگاه فرهنگیان بابل می باشند. آزمودنی های پژوهش شامل 83 زوج بود که به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزینشدند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه تشخیصی، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر ) DAS (، مقیاس منبع کنترل راتر ) I-E (، بود. دادههای پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی )آزمون T مستقل( مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقایسه نتایج پژوهش گروهآزمایش با گروه کنترل نشان داد که آموزش کنترل درونی مؤثر بود و توانست ناسازگاری زناشویی را کاهش و رضایتمندی، همبستگی،سازگاری و ابراز محبت زناشویی را افزایش دهد. مداخله آموزشی مبتنی بر کنترل درونی میتواند به عنوان یکی از روشهای مداخله برای زوجهایی که از نارضایتی زناشویی رنج میبرند و به طلاق فکر میکنند مورد استفاده قرار گیرد

Keywords:

منبع کنترل درونی , منبع کنترل بیرونی , ناسازگاری زناشویی