سمیرا انتظاری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی ساوه
مریم پوررحیمی - دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی دانشگاه علوم و تحقیقات اهواز

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مداخلات روانشناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوارمنطقه 5 شهر تهران انجام شده است. طرح پژوهش از نوع شبه تجربی با گروه آزمایش،گواه و پیگیری می باشد. جامعهی آماری این پژوهش را 40 نفر از زنان سرپرست خانوار منطقه5شهر تهران تشکیل میدادند که در سال1392-93 تحت پوشش بهزیستی و زیر نظر خانه ی سلامت بودند و ازلحاظ میزان کیفیت زندگی دارای نمرات پایین بودند. این افراد به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش مداخلات را به صورت گروهی دریافت و افراد گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. به کمک ابزار کیفیت زندگیاز هر دو گروه پیش آزمون پس آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مداخلات روانشناسی مثبت گرا بر کیفیتزندگی در پس آزمون اثر داشته است. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که آموزش مداخلات مثبت نگر میتواند کیفیت زندگی را افزایش دهد.

روانشناسی مثبت گرا، کیفیت زندگی