رابطه شادکامی در زندگی و تمایل به ازدواج در دانشجویان مجرد دانشگاه فردوسی مشهد

مطالعه ی عوامل مؤثر در گرایش جوانان به ازدواج به ویژه دانشجویان به عنوان قشر مهمی از جامعه یکی از نیازهای پژوهشی است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه شادکامی و رغبت به ازدواج در دانشجویان مجرد می باشد. بدین منظور از میان دانشجویان مجرد دانشگاهفردوسی مشهد در نیمسال دوم سال تحصیلی 90-89 ، با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای، 380 نفر ) 152 پسر و 228 دختر( به -عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های شادکامی آکسفورد ) OHI ( و رغبت سنج ازدواج نسخه دانشجویی )پرساد( پاسخ دادند. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 و آزمون های همبستگی پیرسون و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده، بین شادکامی و رغبت به ازدواج، رابطه یمثبت معناداری مشاهده گردید. بین سطح شادکامی در دانشجویان پسر و دختر تفاوت معناداری مشاهده نگردید ولی بین میزان رغبت به ازدواج در دانشجویان پسر و دختر تفاوت معناداری به دست آمد به گونه ای که میزان رغبت به ازدواج در دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر بود. یافته ها نشان می دهد که بین شادکامی و رغبت به ازدواج رابطه ای مثبت وجود دارد. این یافته نشانگر تأثیر متغیرهای روانشناختی بر رغبت افراد به ازدواج است که می تواند برای حل مسائل ازدواج مورد توجه پژوهشگران قرار بگیرد.

Keywords:

شادکامی , رغبت به ازدواج , دانشجویان مجرد