الگوهای ارتباطی خانواده، پرخاشگری و سلامت روان نوجوانان پسر

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین الگوی ارتباطی خانواده با میزان پرخاشگری و سلامت روانی در نوجوانان پسر مقطع راهنمایی شهر تهران بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری پژوهش را نیز کلیه دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهر تهران تشکیل می دادندکه از بین آنها 317 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامهالگوهای ارتباطی خانواده، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه پرخاشگری بود که توسط گروه نمونه تکمیل شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین الگوی ارتباطی گفت و شنود با سلامت روان و رابطه منفی و معنادای با پرخاشگری نوجوانان وجود دارد. الگوی ارتباطی همنوایی در خانواده رابطهمنفی و معناداری با سلامت روان و رابطه مثبت و معناداری با میزان پرخاشگری در نوجوان دارد. می توان عنوان کرد که خانواده هایی باالگوی ارتباطی گفت و شنود که در آن روابط بین اعضای خانواده باز و راحت، همراه با احترام و صمیمیت است و به فرزندان اجازه مشارکت در تصمیم گیری ها داده می شود فرزندانی با سلامت روان بیشتر تربیت می کنند که میزان عصبانیت، پرخاشگری و رفتارهای تهاجمی در آنها کمتر است. در خانواده هایی با الگوی همنوایی که همه باید مطیع اوامر والدین باشند و همنوا شوند سلامت روان فرزندان تهدید می شود و میزان پرخاشگری آنها افزایش می یابد.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , پرخاشگری , سلامت روان , نوجوانان پسر