بررسی مدل های ارزیابی آسیب پذیری آبخوان با تاکید بر مدل دراستیک

آبهاى زیرزمینى بهدلیل استعداد آلودگى کمتر و همچنین ظرفیت ذخیره زیاد نسبت به آبهاى سطحى بعنوان یک منبع مهم در منابع آب مورد توجه میباشند. وجود منابع مهم آلایندههاى انتشارى و نقطهاى ناشى از فعالیتهاىانسانى در سطح زمین و نفوذ این آلایندهها به آبخوان باعث کاهش کیفیت آب زیرزمینى میشود . به همین جهت جلوگیرى از آلودگى آبهاى زیرزمینى در مدیریت منابع آب زیرزمینى ضرورى است . تغییرات مکانى و محدودیت دادهها موانعى را در پایش آبهاى زیرزمینى ایجاد میکند و مطالعات را در این زمینه پرهزینه و اغلب غیرممکن می- سازد . مطالعات زیادى که از اوایل دهه 90 میلادى تاکنون انجام شدهاند، نشان دادهاند که ارزیابى آسیبپذیرى روشى قدرتمند و کم هزینه در شناسائى نواحى مستعد به آلودگى است. علاوه بر این، ارزیابى آسیبپذیرى آب زیرزمینى ابزار مهمى براى طرحهاى محیط زیستى و تصمیمات مدیریتى مىباشد . روشهاى زیادى براى ارزیابى آسیبپذیرى آبخوان ارائه شده است که شامل روشهاى فرآیندى، روشهاى آمارى و روشهاى اندیس و همپوشانى میباشند. DRASTIC یک روش رتبهدهی است که براى امتیازبندى آسیبپذیرى نقاط مختلف با ترکیب چندین لایه موضوعى طراحى شده است . امروزه با استفاده از تکنیک GIS این کار آسانتر شده و دقت انجام این محاسبات نیز تا حد زیادى افزایش یافته است. GIS براى جمعآورى دادههاى گوناگونى طراحى شده است تا پدیدههاى متغیر را با تحلیل و همپوشانى لایههاى اطلاعاتى موجود، بهطور مکانى توصیف کند