حسین ساقی
علی هاشمی زاده
ابوالفضل اخلی
فاطمه موسوی جهان آباد

وجه مشخص جامعه معاصر، تحولات فراوان و افزایش فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مقیاس جهانی است. یکی از نیروهای پیش برنده این امر، جهانی شدن یا انقلاب فناوری است که معمولاً حول محور فناوری اطلاعات و ارتباطت متمرکز شده است. بنابراین در شروع هزاره سوم، فناوری اطلاعات، به عنوان عمده ترین محور تحول و توسعه در جهان مطرح شده و دستاوردهای ناشی از آن نیز به گونه ای بازندگی مردم عجین گردیده که روی گردانی و بی توجهی به آن، اختلالی عظیم را در جامعه به وجود می آورد. در این راستا وجود شهرهای الکترونیکی و اینترنتی در هر کشوری می تواند زمینه حضور تدریجی، منطقی، علمی و اقتصادی این پدیده ارزشمند را فراهم نماید که در حال حاضر معیار سنجش توان علمی و قدرت کشورها برای تولید، توزیع و استفاده از دانش است. شهرهای الکترونیکی، نرم افزار، سخت افزار بستر مورد نیاز را برای دسترسی شهروندان در تمامی اوقات شبانه روز به پایگاه های داده خدمات دولتی و بخش خصوصی، بر روی شبکه وب فراهم می آورند. با توجه به موارد فوق الذکر ایجاد شهرهای الکترونیک بدون شک یکی از اولویت های اساسی در رسیدن به یک جامعه اطلاعاتی جهانی خواهد بود. مطالعات و بررسی های کارشناسی و اقدامات صورت گرفته پیرامون توسعه فناوری اطلاعات برای ایجاد شهر الکترونیک در جهان نشان داده است که حرکات انفرادی و توسعه پراکنده در این زمینه عموماً موفق نبوده و از کیفیت و مطلوبیت مناسب برخوردار نیست. اما واقعیت آن است که کشورهای مختلف در ایجاد شهر الکترونیک و دولت الکترونیک و به تبع آن شهروند الکترونیک گام های اساسی برداشته اند. در این راستا درک اهمیت ورود فناوری اطلاعات به کشور و جبری بودن این مسئله سبب شده در ایران نیز به این مسئله توجه شود. بنابراین با توجه به روند رو به رشد به کارگیری اطلاعات در امور مختلف، شهرهای آینده نسبت به شهرهای امروزی چهره متفاوتی خواهند داشت. این تحقیق بر آن است تا با روش توصیفی و شیوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای، به تبیین شهر الکترونیک و مفاهیم مربوطه و ضرورت ایجاد آن و همچنین به بررسی نقش شهرهای الکترونیک در مدیریت شهری پایدار بپردازد و در نهایت با نتیجه گیری از مباحث مطرح شده راهکارهایی را ارائه کند.

شهر پایدار، شهر الکترونیک، شهروند الکترونیک