پویاسازی بافت فرسوده با رویکرد اصالت بخشی نمونه موردی : محله قلعه کریم شهر اسفراین

باز زنده سازی بافت های فرسوده در شهرهای ایران، نیازمند آشنایی با روش ها و الگوهای مختلف و متفاوتی است. بکارگیری نظریه اصالتبخشی، که برای ارتقای زندگی شهری بر جابجایی طبقه متوسط به بالا با افراد فقیر، تأکید می کند، یکی از رهبردهایی است که می توان در راستای نوازی شهری در ایران مورد آزمون قرار داد. در فرآیند توسعه نامتوازن جوامع شهری، بخش وسیعی از بافت های قدیمی شهری با ناکارآمدی و فرسودگی در بعد کالبدی، شکلی از محیط را ارائه می کند که به جهت ناهمگونی با محیط پیرامون خود، جایگاه افراد مهاجر و کم درآمد شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی قابل تبیین بودن نظیره اصالت بخشی در محله مورد نظر می باشد و اینکه تا چه میزان مردم محله با اجرای برنامه های دولت همکاری و مشارکت می کنند همچنین بجای جابجایی قشر کم درآمد چه روش دیگری برای نوسازی و بهسازی بافت فرسوده می توان ارائه کرد. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای و پرسشگری از ساکنین محله و بررسی نقاط قوت محله انجام گرفته شده است. یافته ها حاکی از آن است که بیشتر از نیمی از مردم محله برای مشارکت با سازمانهای دولتی موافق هستند در صورتی که دولت هم برنامه ها و قولهای خود را اجرایی کند و باعث بی اعتمادی اهالی و مردم نشوند ولی جابجایی ساکنین با هزینه زیادی مواجه است که می توان بجای این روند مراکز تجاری و عمومی در نزدیکی محله ایجاد کرد تا خود ساکنین انگیزه ای برای نوسازی ساختمانها داشته باشند و در کنار آن دولت به بهسازی محله بپردازد.

Keywords:

اصالت بخشی , بافت فرسوده , اقشار کم درآمد , محله قلعه کریم