مریم غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
غلامرضا میری - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
ابوذر پایدار - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان

امروزه در نظام برنامه ریزی به ویژه کشورهای دموکراتیک مشارکت به عنوان یکی از مقبول ترین رویکردها جهت نیل به اهداف توسعه شهری پذیرفته شده است. به نظر می رسد در بافت های فرسوده با توجه به وسعت دامنه و شدت مسائل و مشکلات گریبان گیر این بافت ها کارآمدترین رویکردی که بتوان برای مواجه شدن با کاستی ها و نارسایی ها اتخاذ نمود رویکرد مشارکتی باشد. از اهداف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین مشارکت مردم و سایر ارگانها در بهسازی، ارزیابی فعالیت های شهرداری زاهدان و بررسی عوامل موثر در روند نوسازی و بهسازی این بافت می باشد محدوده مورد مطالعه محله چهار راه رسولی که محله 21 شهرداری منطقه 5 شهر زاهدان و یکی از محدوده های تجاری مهم شهر است جامعه آماری در این پژوهش ساکنین محله را در بر می گیرد جمعیت این محله براساس سرشماری سال 90 تعداد 2850 نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران حجم کل نمونه ها تعداد 319 پرسشنامه لحاظ و توزیع شد. بر این اساس این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی و براساس هدف کاربردی به جمع آوری داده ها، مبتنی بر دو شیوه کتابخانه ای و میدانی پرداخته که پس از استخراج داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های پیرسون، فریدمن و آزمون T تحلیل شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین مدیریت مشارکتی و بهسازی فرسوده رابطه معنادار وجود دارد و شهرداری زاهدان در اجرای برنامه های مشارکتی در این محله موفق نبوده و مشکلات اقتصادی موثرترین عامل در کندی روند احیاء بافت فرسوده محله می باشد. لذا چاره اندیشی برای رفع این مشکلات بسیار ضروری است.

بافت فرسوده، مدیریت مشارکتی، بهسازی و نوسازی، چهار راه رسولی