سیدمحسن شکری - کارشناس ارشد طراحی شهری از دانشگاه هنر تهران، مدرس گروه معماری دانشگاه کردستان
حسین مبینی - کارشناس ارشد طراحی شهری از دانشگاه هنر تهران

آرامستان به مثابه یک فضای شهری واجد ارزش و هویت، نقش تعیین کننده ای را در سازمان فضایی شهر از منظر اجتماعی - فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، عملکردی و هویتی ایفا می نماید. کم توجهی به این موضوع به منزله بها ندادن به میراث معنوی از منظر مدنی است. آرامستان ها در اکثر شهرهای ایران، به فضاهایی فاقد مطلوبیت حیات مدنی تبدیل شده اند، در حالی که به نظر می رسد این فضاها پتانسیل فراوانی از جنبه های فرهنگی - اجتماعی داشته و می بایست با برنامه ریزی صحیح این تهدید را به فرصتی جهت پایداری اجتماعی تبدیل نمود. هدف از این پژوهش بررسی تجارب جهانی در مورد طراحی و باز طراحی آرامستان ها در مقیاسه ای متفاوت می باشد، تا از این طریق به راهکارهایی جهت احیای نقش این فضاها در تمامی جنبه های موثر بر یک شهر دست یابد. از این نظر با تاکید بر تجارب کشورهای آمریکا و ایتالیا به تحلیل رویکردهای اقتصادی - فرهنگی این جوامع به این موضوع، پرداخته خواهد شد.

مکان، بازآفرینی، صنعت مرگ، آرامستان، آمریکا، ایتالیا