مصطفی صفایی رینه - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران
محمود آروین - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران
هانیه جهان پور - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران

یکی از شاخص های پایداری شهرها در قرن حاضر، کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و کاهش آلودگی هوا، افزایش حمل و نقل عمومی و افزایش قابلیت پیاده مداری و سلامت شهروندان از طریق ارتقاء جذابیت های فضای شهری می باشد. لذا موضوع جایگاه عابر پیاده و ساخت فضاهای مناسب پیاده روی و پیاده راه در چند دهه ی اخیر در دستور کار برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گرفت. این مهم در شهر اهواز با ساخت پیاده راه سلمان فارسی به منظور افزایش سر زندگی شهری به وقوع پیوست و نیاز به ارزیابی پس از اجرای این پروژه احساس گردید. به همین منظور هدف این پژوهش بررسی وضعیت سر زندگی پیاده راه سلمان فارسی می باشد. رو این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش انجام توصیفی - پیمایشی است. متغیرهای مناسب با استفاده از مطالعات کتابخانه و تحقیقات پیشین انتخاب گردید سپس با استفاده از پرسشنامه اقدام به گردآوری نظرات شهروندان در مورد وضعیت پیاده راه شد. جامعه آماری در این تحقیق نامحدود بوده که با استفاده از روش بررسی جامعه نامحدود که در زیر آمده است نمونه انتخاب گردید از این رو حجم نمونه دراین تحقیق 270 نفر می باشد. آزمون های مورد استفاده آزمون میانگین و رگرسیون چند متغیره می باشد. نتایج نشان می دهد که معیارهای سنجش پیاده راه کاربری اراضی، کیفیت کالبدی، منظر و چشم انداز، اجتماعی - فرهنگی و دسترسی و همچنین معیارهای سنجش سرزندگی راحتی و آسایش، ایمنی و امنیت، تنوع و جذابیت، فراغت و تفریح، دامنه و برد و تعامل و حس مکان وضعیت نامطلوبی دارند و نتیجه آزمون رگرسیون نشان داد که معیارهای وضعیت پیاده راه بر سرزندگی تأثیرگذار می باشند بدین معنی که وضعیت نامناسب پیاده راه سبب کاهش سرزندگی در پیاده راه سلمان فارسی شده است.

پیاده راه، پیاده مداری، سرزندگی شهری، پیاده سلمان فارسی، اهواز