محمد رحمانی - استادیار گروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی همدان
محمد معتقد - دانشجوی شهرسازی دانشگاه بوعلی سینا همدان

مسکن اجتماعی در کشور ما موضوعی نسبتا نو به شمار می آید. مسکن اجتماعی در مقایسه با دو شکل دیگر مسکن یعنی مسکن آزاد و مسکن حمایت شده، از سابقه کمتری برخوردار است. هر چند طی برنامه های عمرانی قبل از انقلاب، تعداد محدودی خانه های ارزان قیمت سازمانی و کارگری توسط بخش دولتی احداث گردید. لیکن، می توان اذعان کرد توجه جدی و همه جانبه به این شکل مسکن، برای اولین بار در برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی فرهنگی کشور در چارچوب مسکن اجتماعی صورت گرفت. پرداختن به مسکن اجتماعی، به دلیل این که از اشکال سه گانه مسکن به شمار می آید. متضمن توجه به مسائل کلی و عمومی مسکن است و به دلیل این که این شکل از مسکن محدودیت های ویژه و تعیین کننده ای نسبت به سایر اشکال دارد، نیازمند برخورد دقیق و همه جانبه در مواجهه با جمیع مسائل اثرگذار برآن است. بنابر این هدف در این مقاله بررسی الگوهای مناسب مسکن اجتماعی در استان همدان می باشد همچنین در این مقاله، روند بخش کالبدی این طرح به طور خلاصه مورد بررسی قرار می گیرد و نشان داده می شود که در روندی همزمان، مباحث تجربی مبتنی بر بررسی دقیق و جامع وضعیت سکونت در دو شهرک بهشتی و مدنی در همدان مورد بررسی قرار گرفتند.

مسکن اجتماعی، الگوهای مناسب مسکن اجتماعی، شهرک بهشتی و مدنی، همدان