بررسی تحولات برخی خوشه های همخوانی ایرانی باستان در گویش تالشی

تالشی از زبان های ایرانی شمال غربی است که در کرانه های جنوب غربی دریای خزر، از سفیدرود در جنوب تا لنکران جمهوری آذربایجان در شمال، متداول است و به سه گویش شمالی، مرکزی و جنوبی طبقه بندی می شود. از منظر بررسی های تطبیقی زبان شناختی به ویژه بررسی خوشه های همخوانی گویش تالشی کمتر مورد مطالعه قرارگرفته اند. ارتباط تاریخی زبان ها از طریق بررسی تطبیقی بیشتر و بهتر درک می شود. در این مقاله هفت خوشه همخوانی ایرانی باستان در گویش تالشی مرکزی بیان شده و براساس آوانگاری ثبت شده در گویش تالشی مرکزی دکتر محرم رضایتی کیشه خاله آورده و برابر تحولات در دیگر گویش های تالشی نیز ذکر گردیده است. خوشه های همخوانی مورد بررسی عبارتند از: hṷ -،sp، št، rš، θr، -ṷr̥، rn. بررسی تحولات خوشه های صامت همخوانی ایرانی باستان در گویش تالشی، به روشنی پیوستگی و قرابت این گویش را که از گویش های ایرانی نو است، با زبان های ایرانی نشان می دهد و این امر خود کمک شایانی خواهد بود در جهت حفظ و نگهداری این گویش که به واسطه گرایش گویشوران تالشی به زبان فارسی معیار، اندک اندک در حال زوال است و افزون بر آن، زمینه مناسبی فراهم خواهد نمود برای پژوهش های زبانی دیگر گویش های ایرانی که با این گویش پیوند زبانی و تاریخی دارند.

Keywords:

خوشه های هم خوانی , ایرانی باستان , تالشی