فائزه شه دوست فرد - دانشجوی دکتری شیمی, عضو باشگاه پژوهشگران و نخبگان واحد ایلام
زهرا نوری - کارشناسی حسابداری عضو باشگاه پژوهشگران و نخبگان واحد ایلام
زهره کی همایونی - دانشجوی دکتری شیمی , دانشگاه صنعتی مالک اشتر

تعلیم و تربیت نقش شگفت انگیزی در زندگی انسان دارد به طوریکه شکوفایی استعدادها و ارزش های والا مبتنی بر تربیت است و وصول به کمال نهایی مرهون روش صحیح تربیت است. انسان نه تنها تربیت پذیر است بلکه تنها مخلوقی است که نیازمند تربیت است. از نظر اسلام کسی که از این مهم بی بهره است هم چون کسی است که در بیابان خشکی سرگردان و متحیر است و نمی داند از کدام راه برود تا به سر منزل مقصود برسد. نقش خانواده در تربیت و پرورش فرزند بسیار حائز اهمیت است. احترام و تکوین شخصیت انسان از مؤثرترین روش های تربیتی است که درقرآن و روایات به آن توجه خاصی شده است و از دید روانشناسی مهمترین عامل شکل گیری شخصیت فرزند شناخته می شود. بى‏شک معصومان (علیهم السلام) موفق‏ترین مربیان و سیره قولى و عملى آن ها مطمئن ‏ترین الگو براى والدین در امر ظریف و پرپیچ و خم تربیت هستند. سیره تربیتى امام رضا (علیهم السلام)، با توجه به سفر آن حضرت به خراسان و دورى از کانون‏خانواده و نیز تک فرزندى چنانکه برخى از بزرگان قایلند بسیار قابل‏توجه است. این پژوهش با رویکرد توصیفى - تحلیلى, با بررسی ابعاد مختلف تربیتی به معرفی مبانی روانشناسی تربیت فرزند از منظر قرآن و تعالیم دینی می پردازد تا نکاتى از سیره تربیتى ائمه معصومین به ویژه امام رضا (علیهم السلام) در تربیت فرزند را یادآورى کند و گامى، هر چند ناچیز، در ترویج معارف اهل‏بیت ‏بردارد.

تعلیم و تربیت، تربیت فرزند, روانشناسی تربیتی, سبک تربیت رضوی, سبک زندگی غربی