حاشیه نشینی مشکلی فراروی مسکن پایدار

ویژگی عصر کنونی شهرنشینی، افزایش جمعیت شهرها ئ به تبع آن توسعه شهرهای کوچک و بزرگ است. با تداوم توسعه شهرها در آینده، پیش بینی ها حاکی از افزایش هرچه بیشتر تخریب ها و آلودگی های زیست محیطی در شهرها و مناطق شهری است. به دنبال این تحولات و نگرانی ها ، امروزه نظریه توسعه پایدار که پیدایش آن به دهه های پایانی قرن بیستم باز می گردد بیش از پیش قوت گرفته است. در این میان با توجه به نقش پر رنگ شهرها رد پیدایش ناپایداری های کنونی، نظریه توسعه پایدار شهری از اهمیتی فراوان برخوردار گشته است. با توجه به اثرات گسترده مسکن بر محیط های شهری، در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری بخش مسکن نقش بسیار مهمی برعهده دارد، مسکن بخش بسیار بزرگی از کاربری های شهری را به خود اختصاص داده است، همچنین مصرف کننده بخش زیادی از انرژی و منابع وارد شده به شهرها نیز می باشد. علاوه بر این، بخش مسکن از نظر اجتماعی و اقتصادی نیز نقش بسیار مهمی در شهرها دارد. بر این اساس پایداری مسکن گامی مهم در دستیابی به توسعه پایدار شهری قلمداد می شود. در این مقاله سعی بر آن است که با بررسی حاشیه نشینی به عنوان چالشی فراروی مسکن پایدار ،علل، مکانیسم و پیامدهای حاشیه نشینی در شهر مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهایی برای مقابله با آسیب های ناشی از حاشیه نشینی ارائه گردد.

Keywords:

دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی , آموزش عالی خاوران