سمیه طاهریان - دانشجو، کارشناسی ارشد مهندسی معماری،معماری، آزاد اسلامی دورود

فضاهای شهری عمومی آندسته از فضاهای باز شهری هستند که مکان تعاملات اجتماعی جوامع به حساب می آیند. امروزه کمیت و کیفیت فضاهای شهری به یکی از مهمترین معیارهای توسعه و قابلیت زندگی در شهرها بدل گردیده است. این روابط برای شکل گیری و تعامل پذیری نیاز به فضاهایی مخصوص به خود دارد، در واقع، فضای شهری مرکز فعالیت های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شهرها بوده است. اهمیت مسأله از این نیاز بشر ناشی می گردد که انسان به سبب طبیعت خاص خود برای ادامه حیات نیازمند زنجیره ای گسترده از تعاملات با محیط، پدیده ها و اشیای اطرافش است. فضاهای عمومی به دلیل جامعیت و قابلیت دسترسی برای همه می توانند برقرار کننده عدالت اجتماعی باشند و فعال نمودن این فضاها برای جذب اقشار مختلف جامعه موجب همبستگی، پیوند اجتماعی و هم چنین ایجاد مکانی برای تولید و تکثیر فرهنگ می گردد. ولی چیزی که بسیار حائز اهمیت است تطابق چنین فضاهایی با نیازها و خواست های شهروندان است که امکان حضور شهروند در شهر را فراهم می سازد. لذا توجه به کیفیت کالبدی و عملکردی چنین فضاهایی و همچنین تعریف و خلق رویدادهای مختلف فرهنگی و اجتماعی از سوی طراحان در فضاهای عمومی می تواند به القای حس تعلق خاطر و ایجاد خاطرات جمعی مشترک و بازیابی هویت جمعی شهروند در شهر کمک کند و شهرها و جوامع پایداری را به وجود می آورد. در این مقاله سعی می شود تاضمن تعریف فضاهای عمومی، روابط بین اجزای کالبدی و سر زندگی فضای شهری ارائه شود، همچنین سعی خواهد شد پس از تعریف پیاده راه به عنوان مکانی که بیشترین ارتباط و تماس انسان با فضای شهری از طریق آن صورت می گیرد، مؤلفه های کیفی پیاده راه برای دستیابی به یک پیاده راه سرزنده که بتواند زمینه و بستر لازم برای حضور مردم و پیاده روی را مهیا نماید،از جمله سرزندگی، انعطاف پذیری و ایمنی اشاره می شود.

فضاهای شهری، فضای باز شهری، فضای شهری عمومی، تعاملات اجتماعی، پیاده راه