بررسی میزان نقش طراحی انعطاف پذیر فضاهای آموزشی در ایجاد هویت مکان و دلبستگی مکان

در سالهای اخیر با توجه به رشد روزافزون و تغییرات روشهای آموزشی،سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامی جوانب نیازهای یادگیرنده،درکانون توجه متخصصین آموزش قرار گرفته است.چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نمایند.فضاهای آموزشی باید بتوانند جوابگوی نیازها براساس تغییرات الگوهای آموزشی با پیشرفت تکنولوژی باشند.پس فضاهای آموزشی باید بتوانند امکان انعطاف پذیری را فراهم آورده و جوابگوی پایداری در طول زمان باشند.نیاز به تطابق با مسائل روانشناختی و اجتماعی، فضاهای آموزشی را نیازمند انعطاف پذیری بیشتری می نماید.جامعه آماری طبق جدول مورگان،تعداد 200 نفر از دانشجویان رشته معماری در مقطع کارشناسی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد قزوین و دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین می باشد.روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی و استدلال استقرایی می باشدکه نتایج آن در نرم افزار spss مورد مطالعه قرار گرفته است.روش جمع آوری اطلاعات، اسنادی و مطالعه میدانی و ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و پرسشنامه می باشد. در نهایت به این نتیجه خواهیم رسید که طراحی انعطاف پذیر فضاهای آموزشی علاوه بر پاسخگویی به نیازها،سبب ایجاد هویت مکانی و دلبستگی به مکان در مخاطب،که از عوامل موثر بر ایجاد حس تعلق به مکان هستند،خواهد شد.

Keywords:

انعطاف پذیری , فضاهای آموزشی , هویت مکان , دلبستگی به مکان