بررسی آبنما در شهر های سردسیر ایران

در ایران باستان آب پیامآور روشنایی و پاکی به شمار می رفت و از ارزش زیادی برخوردار بود. شاید به علت اینکه ایران کشوری کم آب بوده،این مایع حیاتی بین ایشان قدر و منزلتی والا داشته است. آب در نزد ایرانیان نه تنها برای رفع نیازها مورد استفاده قرار می گرفته، بلکه ازلحاظ معنوی و روحی نیز تاثیر بسیاری داشته است. آب با قابلیت های مختلف خود مانند حیات، تازگی، درخشندگی، پاکیزگی، رونق و رواجروشنایی، سکون و آرامش و تحرک، احساس های متفاوت در روح و روان انسان گذارده است. به همین دلیل همواره در مکان هایی که ساختهدست بشر هستند، به صورت های مختلف برای خود جا باز کرده است . امروزه فضاهای شهری به فضاهایی سبک و آرام نیاز دارند تا بتوانندحس مطلوبی در شهروندان در حین عبور و مرورهای روزانه شان یجاد کنند. طراحان شهری در فضاهای شهری معاصر، درصدد برقراریارتباط صمیمی میان امکانات شهری و مخاطبان هستند و آب و فضاهای آبی را نیز از این مقوله دور نمی دانند. توجه به شاخص های بصریبا درنظرگرفتن شاخص های فنی و ایمنی در طراحی آبنما می تواند در منظرسازی محیط و ارتقای هویت آن مؤثر باشد. در این مقاله سعیشده به بررسی آبنما ها ی شهری در مناطق سردسیر پرداخته شود ونکات فنی و اجرایی و مدت زمان بهره بردن از آب نما مورد بررسی قرار بگیرد.

Keywords:

آب , آبنما , زیباسازی شهر , فضا , سردسیر