حسین محق - عضوهیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان
زهرا نادری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان

معماری پایدار دارای مفاهیم عمیقی است که پیوند دهنده ی انسان، طبیعت و معماری است و در پی راه حلی جامع برایملاحظات محیطی و در عین حال برای به دست آوردن سطح کیفی زندگی در ارزشهای فرهنگی ، اقتصادی ، اجتماعی وآسایشی میباشد. از آنجا که خانه های سنتی ایرانی نمود کامل همآوایی محیط و انسان می باشند، با نگاهی به آن میتواندریافت که معماران ایرانی چگونه به این مفاهیم دست یافته اند. خانه های مناطق گرم و خشک پایین تر از کوچه با حیاطیوسیع و گودال باغچه از دو بخش اندرونی و بیرونی با فضاهای متعدد تشکیل شده است که می توان عملکرد فضاهای آن راتحت تأثیر اقلیم منطقه و مصالح کاربردی آن دانست. در این مقاله پس از بررسی اصول پدید آورنده ی پایداری در معماری،چگونگی ظهور این اصول را در عناصر معماری این خانه ها بیان کرده ایم. با بازخوانی این اصول، می توان به ارتقاء کیفیتمعماری امروزی کمک نمود. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی می باشد.

معماری پایدار ، معماری ایرانی ، بوم آورد ، گودال باغچه ، اقلیم گرم و خشک