محمد حسن سبط - دانشیار گروه مهندسی ومدیریت ساخت- دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست- دا
پگاه نعیمی - لیسانس مهندسی عمران – عمران – دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیری

مصرف انرژی دربخش ساختمان و بخصوص بخش خانگی ایران روند رو به رشد شدیدی در مقایسه با سایر موارد مصرف طی سالهای گذشته داشته است. بطوریکه بعضا برای تامین انرژی بخش خانگی فشار مضاعف برروی صنعت وارد می شود. عملا قانونگذار به وزارت نیرو اجازه داده است در زمانهای پیک مصرف برای تامین انرژی مورد نیاز خانگی در سرما یا گرمای شدید ازعرضه انرژی بصورت گاز یا برق به بخش صنعت عملا خودداری نماید. صنایعی مانند تولید آلومینیوم باید بی وقفه کار کنند و قطعی برق می تواند کارخانه را متحمل ضرر و زیانی جبران ناپذیرنماید چراکه هربار قطع برق بانوسان شدید آن شوک غیر قابل جبرانی به تاسیسات و تجهیزات گران قیمت تولید آنها وارد می نماید، بنابراین سرمایه گذار تامین مالی نداردو در نتیجه ایران با یک سوم تولید نسبت به بحرین باید وارد کننده آلومینیوم و بحرین صادرکننده آن باشد. رشد مصرف انرژی در بخش خانگی با رشد مصرف دربخش صنعتی هماهنگی نداشته است و متاسفانه دربرخی از مواقع بدلیل تامین انرژی برای بخش مسکونی بناچار بخشهای صنعتی دچار ضررو زیانهایی جبران ناپذیر می شوند. نکته ای که دراینجا حائز اهمیت است ذکر این مطلب است که صنعت وکار تولیدی برای کشوراشتغال و ارزش افزوده ایجاد می کند ، بخش مسکونی تنها مصرف کننده کالایی گرانبها به نام انرژی میباشد. این مطلب لزوم مدیریت بهتر بر توزیع انرژی دربخشهای مختلف را نشان می دهد. در این مقاله به علل توزیع نامناسب انرژی در ایران اعم ازسیاستگذاریها و قوانین وتعرفه ها و ... و مقایسه آن با کشورهای صنعتی و همجوار در بخشهای خانگی ، تجاری و صنعت پرداخته می شود.

انرژی- تعرفه - پیمان کیوتو – سیاستگذاری