تورج جلیلی - دکترای معماری عضو هیات علمی دانشگاه آزاد واحد ماهشهر
پرویز مهبودی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد ماهشهر
داوود محمدی گمیک - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد ماهشهر

بحث بیماری های روانی به ویژه روان پریشی در طول تاریخ همواره مورد توجه بسیار قرار گرفته است و فضای بستری بیمار روانی از هر لحاظ حائز اهمیت ویژه بوده است. فضای بستری از جمله فضاهایی است که بر حالات روحی و روانی بیمار تأثیر می گذارد و طراحی ضعیف این محیط ها، می تواند سبب تشدید اختلالات رفتاری و همچنین ترس و اضطراب در آنها گردد. مقاله حاضر، فضای بستری بیمار روانی را مورد بررسی قرار داده و به این مسأله می پردازد که بیمار چه نیاز هایی در این محیط ها داشته و آیا می توان با ارائه الگوی فضایی خاص، محیطی مطلوب جهت بستری شدن و بهبود به وجود آورد؟ برای دستیابی به اهداف مذکور، در این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی به نقش روان شناسی محیط در اتاق های بستری در بیمارستان روانی پرداخته شده است، با مطالعه بر روی دو گروه از بیماران عکس العمل آن ها نسبت به اتاق بستری که در آن قرار دارند مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است و نتیجه حاکی از آن است که بیماران بستری در اتاق های دارای دید به طبیعت و دارای رنگ و نور مناسب دارای زمان بستری کوتاه تر و میانگین کمتر مصرف داروهای آرام کننده بوده اند. با در نظر گرفتن این نیازها و ادغام آن با راهبردها و راهکارهای استخراج شده از تحقیقات پیشین می توان راهبردها و راهکارهایی خاص، برای طراحی فضای بستری بیماران روانی با تکیه بر اصول روانشناسی محیط پیشنهاد داد که سبب ایجاد محیطی مطلوب تر در دوران بستری شدن گردد

روانشناسی محیط، بیمارستان روانی، بیمار، فضای بستری