سوده قنبری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
سارا غلامی - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور

تفکر در خصوص تهیه طرح برای شهر و بررسی ابعاد مختلف توسعه آتی آن از قدمت زیادی برخوردار نیست و واقعیت آن است که با هریک از تقسیم بندی های انجام گرفته در این خصوص که مقایسه شود، مشخص می گردد که مدت زمان قابل تصور برای تفکر و تهیه طرح شهری حداکثر دو قرن است که از اوایل قرن نوزدهم به بعد را شامل می شود. بنابراین شهرسازی نسبت به برخی علوم دیگر از عمر کوتاهی برخوردار است و خصوصاً در جریان تحولات انجام گرفته در طول دو سده اخیر نیز با نوساناتی مواجه بوده است که بعضاً دگرگون کننده برخی بنیان های اساسی این علم شده است. از اوایل دهه 1970 میلادی ضرورت کاربرد روش های جایگزین مطالعات جامع در طرح های شهری مطرح می گردد و تأکید بر نظریات جایگزین، خصوصاً نظریه عمومی سیستمها عنوان می شود. به عبارتی رابطه ی انسان با محیط شهروند با شهر و عناصر تشکیل دهنده سیستم شهری در شیوه ی جدید مطرح می شود و در راستای همین تحولات طرح های ساختاری راهبردی به علت ایرادهای وارده بر طرح های جامع مطرح شدند احمدیان 1378 این طرح ها از دهه ی 1960 در انگلستان شروع گردید و کم کم به دیگر کشورها نیز تعمیم یافت در امریکا از دهه ی 1970 همچنین الگوی ساختاری راهبردی در ایران از سال 1377 در وزارت مسکن و شهرسازی دنبال شد.در این پژوهش ، مروری مختصر بر سیر تحول برنامه ریزی و تهیه طرح های توسعه و فرآیند آن انجام شد و طرح ساختاری راهبردی شهر تهران در مطابقت با طرح راهبردی شهر Sioux city ایالات متحده مورد تحلیل قرار گرفت سعدنیا 1378

طرح های توسعه راهبردی ، طرح جامع شهر تهران ، طرح راهبردی Sioux city