ارزیابی مبانی طراحی منظر برای کودکان با رویکرد شادی در فضا

هر کودکی بر روی کره ی زمین، زمانی آرزوی دنیایی پاک تر را در دل پرورانده است. دنیایی مبرا از آرازهای زندگی و مزین به باغ های جادویی، مکانی برای تفریح و تماشای بی پایان انسان ها و محیط پیرامونشان. کودکان به سبب محدودیت های جسمی و روانی خود اجباراً تابع شرایط محیطی هستند. حال بهبود شرایط محیطی که کودک در آن زندگی می کند می تواند حس شادی را او تقویت سازد. در میان این محیط ها، فضاهای سبزاهمیت ویژه ای دارند زیرا این فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی کودکان را با خود اختصاص می دهند و می توانند نیازهای اجتماعی و فردی آنها را برآورده سازند. بنابراین ارتقا کیفیت این فضاها می تواند در سلامت و رشد قوای جسمی و روانی، آموزش، خلاقیت کودکان و در نتیجه ایجاد حس شادی در آنها، تاثیری به سزایی داشته باشد. در این راستا هدف از ارائه ی این پژوهش بررسی نقش طراحی فضاهای سبز در ایجاد حس شادی برای کودکان، و ارائه ی راه کارهایی برای طراحی این فضا می باشد . روش تحقیق؛ تحلیل و توصیف محتوای کیفی متون، مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است. همچنین مقایسه ی آنها جهت ارائه ی راه کارهای مناسب برای نیل به هدف. در پایان نتایج به دست آمده به این شرح است: تجربه ی محیط است که می تواند باعث رشد قابلیت های خلاقه در کودکان و در نتیجه ایجاد حس شادی در آنها گردد. بنابراین با طراحی فضاهای سبز مناسب با رویکردهای زیبایی شناسانه، اجتماعی و محیطی می توان محیط هایی با نشاط، سرزنده و شادی آفرین برای کودکان خلق نمود

Keywords:

فضای شهری , فضای سبز , کودکان , حس شادی