اولویت بندی شاخص های پیاده روی مطلوب

مسیر پیاده تجلی گاه حیات مدنی شهر و محل رخداد وقایع و فعالیتهای اجتماعی شهروندان در زندگی و حیات شهری می باشد اما متاسفانه ورود مهمان ناخوانده ای به نام اتومبیل در اواخر دوره قاجار به شهرهای ایران دگرگونی عظیمی در ساختار و چهره این شهرها ایجاد نمود. به نحوی که با گذشت اندک زمانی عناصر طبیعی و انسان پیاده به حاشیه رانده شدند از این رو طراحی درست و گسترش پیاده راه ها نه تنها باعث غنی تر شدن زندگی اجتماعی و فرهنگی می شود؛ بلکه با توجه به پیچیدگی ها و مسائل حمل و نقل شهری در شهرهای معاصر، گامی در جهت حل معضلات ترافیکی و ترددی بر می دارد و شهرها را به سوی حمل ونقل انسان محور سوق می دهد البته قابل انکار نیست که طی سال های اخیر اقدامات سازنده ای نظیر پرداختن به موضوع پیاده و منظر شهری از سوی مراجع مرتبط برای بهبود وضع موجود شهرها صورت گرفته است. در ایران با توجه به شکل گیری گام های نخست در طراحی پیاده راه های شهری ، کیفیت آنها نیز می بایست مورد عنایت واقع شود و در برنامه ریزی های حمل ونقل درون شهری دیده شود. این نوشتار بر آن است تا بطور گسترده شاخص های یک پیاده روی مطلوب را بررسی کرده و به خوانندگان عرضه دارد