فرزین چاره جو - عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
روناک صدیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

ارتقای کیفیت محیط شهری از دغدغه های اصلی شهرسازی و هددف اصلی تمام طرح های توسعه شهری است در ارزیابی و تجارب ماحصل از اجرای طرحهای توسعه شهری در جهان و به ویژه کشورما این موضوع اثبات شده است که این طرحها در خلق محیط شهری واجد کیفیت توفیق کمی داشته اند با این ضرورت در سالهای اخیر اندیشمندان مختلف شهرسازی از حضور تفکر کیفیت گرای خاص شهری در تمام مقیاس های کالن و خرد طرحهای توسعه شهری برای ایجاد محیط واجد کیفیت حمایت کرده اند این مقاله با روش مطالعه تطبیقی و تحلیل محتوای متون و مفاهیم موثر در تحول طراحی شهری و مقایسه آن با گرایش ها و گونه های مختلف طراحی شهری در چارچوب برنامه ریزی راهبردی و با استفاده از تجربیات پیشین با تلفیق فرایند طراحی شهری و برنامه ریزی شهری و با هدف ساخت تصویری از یک رویکرد نوین و امید بخش برای کاربست عملی طراحی شهری در طرحهای توسعه شهری به منظور ارتقای کیفیت محیط شهری شکل گرفته است یافته های این تحقیق نشان می دهد طراحی شهری در حوزه کلان مقیاس دارای تولیدات کاربردی است که می تواند به ارتقای کیفیت محیط کمک کند تحقق عملی این رویکرد بسته به پذیرش و رعایت پنج مولفه ذیل است الف.حضور اهداف طراحی شهری در طیف مقیاس برنامه ریزی ب. پیوند حرف و همکاری تخصص های مختلف در موضوعات طراحی شهری ج. مشارکت پذیری عمومی در طراحی د.وجود سطوح و سلسله مراتب مقیاس طراحی شهری ه.پشتیبانی از موضوعات طراحی شهری. نتایج این مقاله نشانگر تعامل بین طراحی شهری و برنامه ریزی شهری در مقیاس کلان و خرد به عنوان یک ضرورت در نظام توسعه شهری است و کاربست مولفه های فوق تضمینی برای عملی کردن این رویکرد و کارامدی طرحهای توسعه شهری است

طراحی شهری-کیفیت محیط-ارتقائ کیفیت-هویت