فاطمه منیری علمداری

رشد صنعت و افزایش جمعیت در شهر ها به ساخت و ساز های سودگرانه ای منجر شده است این ساخت و سازها به مسایل بهداشتی و تامین حداقل نور و هوا در مناطق متراکم شهری توجه ای نداشته اند از سوی دیگر ضرورت ایجاد کاربری های جدید شهری برای پاسخ گویی به نیازهای روز افزون شهر نشینان به تدریج باعث کاهش سهم فضای سبز و باغ های شهری گردیده است ما حصل آن آلودگی های زیست محیطی موجود می باشد. پارک ها و فضای سبز شهری از اهمییت استراتژیکی زیادی برای بهبود شرایط زیستی جوامع شهری امروز برخوردارند انتخاب مکان مناسب برای پارک ها و فضاهای سبز شهری که در تداوم کیفیت زندگی مردم نقش دارند یک فرایند پیچیده است که نه تنها نیازمند توانایی های تکنیکی فراوانی است بلکه نیازهای فضایی –کالبدی- اقتصادی اجتماعی و محیطی را نیز می طلبد. چنین پیچیدگی هایی ملزم استفاده از ابزارهای متعدد تصمیم گیری از قبیل سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS و روش هایی آنالیز تصمیم گیری چند معیاره همچون استفاده از فرایند تحلیل تحلیل سلسله مراتبی AHP است،پژوهش حاضر به منظور تعیین مکان مناسب برای توسعه فضاهای سبز شهری انجام گرفته از نوع کاربردی بوده و روش انجام آن توصیفی تشریحی است. محور و اساس کار در این پژوهش بررسی محدوده مورد مطالعه بر اساس 5 معیار اصلی جمعیتی،کالبدی،اقتصادی،طبیعی و آلودگی و استفاده از نرم افزار GIS و فرایند تحلیل سلسله مراتبی است.به این منظور ابتدا داده های مکانی نقشه جمع آوری گردید و در ادامه به منظور الگو سازی هر کدام از معیارها بر اساس ارزش و اهمیت آن در مکانیابی فضای سبز،وزن مناسبی برای هر معیار در نظر گرفته شد و نهایتا از همپوشانی لایه هم وزن الگوی بهینه برای توسعه فضای سبز تعیین گردید.نتایج ارزیابی حاکی از آن است که فضای سبز منطقه 2 با توجه به معیارهای مکانیابی از تراکنش مناسبی برخوردار نبوده و از طرفی فضای سبز موجود جوابگوی نیازهای جمعیتی در آینده نیست

فضای سبز شهری،سیستم اطلاعات جغرافایی GIS فرایند تحلیل سلسله مراتب AHP