بهزاد صفائی
روزبه عربی

در قرن جدید افزایش دمای شهرهای بزرگ به یک مسئله اساسی تبدیل شده است. این افزایش دما در مراکز شهرها به دلیل تغییر تعادل گرمایی در فضای اطراف شهرها می باشد که خود به علت افزایش ظرفیت گرمایی قابل توجه مصالح و عدم وجود منافذ ، نبود نمو گیاهی کافی و بازتاب پایین در سطوح شهری می باشد که اصلی ترین عوامل ایجاد اثر جزیره گرمایی هستند. روش تحقیق استفاده از مشاهدات میدانی، اطلاعات کتابخانه ای و بهره گیری از یک مدل انتقال حرارت می باشد. در این مقاله به بررسی شهر تهران به عنوان نمونه ای برای این آزمایش و رسیدن به نتیجه یکسان برای شهرهایی با اقلیم مشابه تهران که در فصول گرم از تاثیر جزیره گرمایی شهری بیشتر رنج می برند پرداخته شد. روش مطالعه در این تحقیق بصورت مطالعات میدانی و با استفاده دستگاه دماسنج HOBOU23-002 می باشد. این مقاله به راهکارهایی می پردازد که کانسپت شهری را تغییر نداده و تغییرات فقط در مقیاس ساختمانی صورت می گیرد به گونه ای که این امر باعث کاهش دمای شهری می گردد. این کاهش دما از طریق پوشاندن سطوح ساختمان ها با گیاهان و افزایش ضریب انعکاس سطوح مناسب می باشد. بهترین گزینه برای تابستان های گرم و خشک شهر تهران به ترتیب بام سبز و بام با پوشش سفید رنگ می باشد. بنابراین با توجه به اقلیم شهرهایی نظیر تهران میتوان نتیجهگرفت که پوشش سقفها با گیاهان سبز به میزان 26% و پوشش با مواد دارای ضریب انعکاس بالا به میزان20%خنک تر از بام ساده می باشد.

جزیره گرمایی شهری، پوشش گیاهی، ضریب انعکاس، تغییرات دمای شهری، تهران