ادبیات غنایی و ادبیات تعلیمی

ادبیات فارسی از غنی ترین ادبیات جهانی است و لبریز از عواطف و احساسات درونی و قالب های گوناگون رایج زمان در تاریخپرفراز و نشیب این سرزمین. در ادبیات فارسی، شعر غنایی شعری است که گوینده آن از تمایلات و شور درونی و از احساسات و عواطفوجودی سخن بگوید، یا به تعبیری دیگر، شاعر تأثرات خود را در خصوص جوانی و پیری، زندگی و مرگ یاران و دل بستگان و موارد تأثربرانگیز دیگر در شعرش جلوه گر سازد. شعر غنایی شعری است که حاکی از عواطف و احساسات روحی شاعرش باشد؛ فخر و حماسه،حکمت و تعلیم، مدح و هجا، رثا، تشبیب، وصف، مناظره و نظایر آنها، همه داخل در این قسم هستند. از سوی دیگر بسیاری از شاهکارهایادبی مانند مثنوی مولوی، بوستان سعدی، حدیقه سنایی و منظومه های عطار، جنبه تعلیمی دارند و عرصه کاربرد ادبیات تعلیمی بسیاروسیع است. زیرا به هر حال، هر اثری، مطلبی را تعلیم می دهد.

Keywords:

ادبیات فارسی , شعر , ادبیات غنایی , ادبیات تعلیمی