سعیده پناهی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
محبوبه عبدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

غزل در لغت به معنی حدیث عاشقی است و در قرن ششم که قصیده در حال زوال بود (غزل) پاگرفت و در قرن هفتم رسماًقصیده را عقب راند و به اوج رسید در آغاز قرن چهار هجری ، غزل به عنوان یک سیاق شعر غنایی شکل گرفت با این حال حدود 2قرن به طول انجامید تا به عنوان یکی از قالب های مسلط ادبی رواج یافت گذشته از شکل و قالب غزل آنچه آن را در میان شاعران ومخاطبان محبوب و به گسترش آن کمک فراوانی کرد در ادب غنایی معشوق با نام های گوناگونی یاد شده که اصلی ترین آنها عبارتاست از معشوق ، یار ، دوست ، جانان و دلبر ، علاوه بر این معشوق در شعر غنایی به عنوان های تشبیه ی ، استعاری و وصفی خطابشده که بررسی آن با توجه به درون مایه و فضای معنای کلام سودمند به نظر می رسد.