بررسی تطبیقی مضمون عشق در داراب نامه طرسوسی و داراب نامه بیغمی

عشق از اساسی ترین سوژه های شعر فارسی است و انواع زمینی و آسمانی آن در اشعار شاعران مختلف، مضامین عالی و تعابیرزیبایی را آفریده است . عشق در آثار غنایی که نویسنده در آن، احساسات و عواطف درونی خود را آشکار می سازد، محوری ترین موضوعبه شمار می رود. همچنین تجلی عشق در حماسه ها، داستان های عاشقانه حماسی زیبایی به ادبیات ایران و جهان عرضه کرده است.داراب نامه بیغمی، اثری غنایی و داراب نامه طرسوسی، اثری حماسی، دو گنجینه ارزشمند در عرصه ادب پارسی هستند. یکی ازسوژه های برجسته در این دو اثر، که در یکی نقش محوری دارد و در دیگری نقش فرعی تر، عشق است. در واقع، محور اصلی داستان درداراب نامه بیغمی وجود عشاقی است که کنش ها و واکنش ها، تعاملات، احساسات و افکار آن ها، قدرت عشق و نقش آن را در پیش بردرویدادهای داستان به تصویر می کشد. ویژگی ای که در داراب نامه طرسوسی کم تر به چشم می خورد. هرچند پژوهشگران ژرف اندیشدرباره این دو اثر گرانبها کم و بیش سخن گفته اند، میدان برای بررسی این دو اثر، از منظر ادبیات تطبیقی و سنجش دوسویه مضامین،فراخ است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و مرور بر داراب نامه طرسوسی و بیغمی در پی تحلیل و بررسی تطبیقی چگونگی و نوع کاربرد مضمون عشق در این دو اثر گرانبهاست.بنابر نتایج این پژوهش، این آثار دارای مضمون های مشترکی چون سفر برای وصال معشوق، عاشق شدن در یک نگااه، عشاق غیارانسان به انسان و غیره هستند، اما با وجود داشتن اشتراکات فراوان، به دلیل تعلق به دو ژانر مختلف ادبی، از سبک بیان متفاوتی بهارهمی برند.

Keywords:

عشق , ادبیات تطبیقی , داراب نامه طرسوسی , داراب نامه بیغمی