بررسی مفهوم «عشق» در شعر محمدرضا شفیعی کدکنی

عشق، بنمایه ای است که در طی اعصار مختلف جلوه های گوناگونی را پذیرفته است و در شعر معاصر به تناسب تغییر نوع نگاهشاعران به شعر، به گونه ای متفاوت خود را نشان داده است، این نوشتار به ارزیابی مفهوم «عشق» در شعر محمدرضا شفیعی کدکنی پرداخته است و بر اساس نگاه و نظریه ی شاعر در آثار منظوم و منثورش، عشق فردی، اجتماعی، انسانی و پیوستگی عشق و طبیعت رادراشعارش مورد تحلیل قرار داده است و نشان داده است که شفیعی کدکنی با رها شدن از زمزمه ها (عشق به یک زن)، هر چند درتجربه های اولیه اش به کلی از عشق اجتماعی و عشق انسانی سخن می گوید، اما آرام آرام عشق فردی را چاشنی هنر خویش قرار میدهد وبه عرفان و جاذبه های آن می اندیشد و شادی و پویایی را از عشق میجوید، عشق به فرهنگ مکمل عشق اجتماعی شفیعی کدکنی است وگستردگی شعر و عشقش را با طبیعت می جوید.

Keywords:

شفیعی کدکنی , عشق , عشق فردی , عشق اجتماعی , عشق انسانی , عشق و طبیعت