بهمن بهادری - نویسنده مسوول: دانشجوی دکترا، جغرافیا، برنامه ریزی و مدیریت و شهری، جغرافیا، دانشکده زمین شناسی و ژئومورفولوژی، دانشگاه ملی ایروان (ارمنستان)،
ولادیمیر بویناگریان - دانشیار، جغرافیا، ژئومورفولوژی- کارتوگرافی، جغرافیا، دانشکده زمین شناسی و ژئومورفولوژی، دانشگاه ملی ایروان (ارمنستان)،

رشد بی رویه شهر اهواز در دهه های اخیر و تغییر ساختار اکولوژی سیمای سرزمین آن، اختلاف ساختاری مهمی را در سیمای طبیعی و شهری به دنبال داشته که از آن جمله می توان به خرد شدن پهنه های فضای سبز و عدم ارتباط بین فضاهای سبز و باز و غیره اشاره کرد. از آن جایی که این عناصر مزایایی زیست محیطی برای یک شهر ایجاد می نمایند، تخریب آنها موجب تغییر عملکرد و برهم خوردن تعادل اکولوژیکی شهر شده است. مولفه های کیفیت طراحی شهری شامل سه مولفه کیفیت عملکردی، کیفیت تجربی-زیبایی شناختی و کیفیـت زیسـت محیطـی می باشند. از میان این سه مولفه، مولفه زیست محیطی با توجه به بحران های اکولوژیکی کنونی از جمله مصرف بی رویه منابع، آلـودگی هوا و منابع آبی و خاکی، گرمایش زمین و غیره اهمیت ویژه ای می یابد. این مولفه در بعد خرد آن در بر گیرنده مقولاتی همچون تنظیم اقلیم خرد فضاهای شهری بوده و در بعد کلان دغدغه پایداری زیست محیطـی را دارد. روش پژوهش استفاده از شاخص پوشش گیاهی از طریق تصاویری است که از ماهواره لندست مربوط به سالهای 1973،1990، 2005 و 2013 به دست آمده است. نتایج این تحلیل های اکولوژیک نشان داد که برای ایجاد تعادل در مرکز شهر و سایر محلات نگهداری از فضای سبز مناطق اطراف و داخل شهر، حاشیه رودخانه کارون و باغات مورد نیاز می باشد.

اکولوژی شهری گیاهی، سنجش از دور، اهواز ، NDVI