امیر افقری - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران-زلزله ، گروه مهندسی عمران دانشکده فنی مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
مرتضی رئیسی دهکردی - استاد ، دکترا ، گروه مهندسی عمران دانشکده فنی مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
سیدنعیم امامی - استاد ، دکترا ، گروه مهندسی عمران دانشکده فنی مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

از ابتدای تمدن بشری، برج ها و ساختمان های بلند مورد توجه بشر بوده است. ساخت ساختمان های بلند ابتدا با هدف دفاعی شروع شده و سپس جنبه های نمادی و کاربردی پیدا نمود. رشد و توسعه ساختمان های بلند جدید در دهه 80 قرن نوزدهم با کاربرد تجاری و مسکونی شروع گردید از دیدگاه یک مهندس سازه، بهترین فرم سازه ای، انتخابی است که در آن اعضای اصلی ترکیب های مختلف بارهای قائم و افقی را به صورت بهینه تحمل نمایند، . از جمله سیستم های مورد استفاده در سازه ای بلند سیستم بازو و کمربند دیوار برشی بتنی می باشد. آرایش سازه ای این سیستم شامل یک هسته ی مرکزی بتنی می شود که توسط عناصر افقی نسبتاً سختی که دیوارهایی به عمق یک یا دو طبقه هستند به ستون های خارجی متصل می شود. در این مقاله با توجه به مطالعاتی که انجام شد به این تنیجه رسیدیم که هدف اصلی مینیمم کردن دریفت جانبی است. مکان بهینه یک بازو، شاید بر خلاف آنچه انتظار می رود، در بالای سازه نیست. وقتی که بازو در بالای سازه است، کاهش دریفت حدود 50% خواهد بود، در مقایسه با ماکسیمم کاهش دریفت 75% که با قرار دادن بازو تقریباً در وسط ارتفاع سازه به دست می آید.

سازه های بلند، مهار بازویی، مکان بهینه بازو، کاهش دریفت