تأثیر فعالیت دگرآسیبی شکر تیغال تحت تیمارهای اندام، نوع عصاره و غلظت عصاره ها بر درصد رویش دانه جو

به منظور بررسی تأثیر فعالیت درگرآسیبی شکر تیغال تحت تیمارهای اندام، نوع عصاره و غلظت عصاره ها بر درصد رویش دانه جو آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی به مرحله اجرا درآمد. فاکتورهای مورد بررسی شامل اندام (زمینی و هوایی)، غلظت (صفر، 0/5 و 1 درصد) و عصاره ها (استنی، الکلی و آبی) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر عصاره در سطح احتمال پنج درصد و اثر غلظت در سطح احتمال یک درصد بردرصد رویش دانه معنی دار بود. ولی در اثر اندام و اثرات متقابل دو فاکتوره و سه فاکتوره تأثیر معنی داری رژیت نگردید. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که با افزاش غلظت عصاره درصد رویش دانه کاهش پیدا کرد که با افزایش غلظت عساره درصد رویش دانه کاهش پیدا کرد، همچنین بین سطوح 0/5 و 1 درصد غلظت عصاره تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بیشترین درصد رویش دانه مربوط به عصاره استنی بود و عصاره الکلی و عصاره آبی در یک گروه آماری قرار گرفتند.

Keywords:

اندام , جو , درصد روش دانه , شکرتیغال , عصاره