پارسا التیامی نیا - کارشناسی ارشد برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور تهران جنوب
همت الله زکی پورچراغی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور تهران جنوب

مدیریت روستایی در ایران قبل از انقلاب و بعد از انقلاب با فراز و نشیب های زیادی همراه بوده است، چرا که سیاست های مدیریتی در روستاها خصوصاً قبل از پیروزی انقلاب با توجه به نظام استبدادی و استثماری دولت حاکم، بصورت قطبی، یک طرفه و از بالا به پایین و تنها در پاره ای از مناطق روستایی صورت می پذیرفت، این مسئله هرچند بعد از پیروزی انقلاب به میزان زیادی این خلاها برطرف شد، ولی با این حالف هنوز روستاها بعنوان یک جامعه پویا، تولید کننده و اثرگذار در اقتصاد ملی و حتی منطقه ای، جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده اند. در این میان، نواقص موجود مدیریتی در روستاها، در موارد زیادی روند دستیابی به کیفیت زندکی را با مشکل مواجه کرده است. بنابراین از آنجائیکه تمامی تلاش ها و اقدامات برنامه ریزان و دست اندرکاران توسعه، ارتقاء و بهبود روند کیفیت زندگی است، مدیریت روستایی اصلی ترین اهرم پیش برنده در این مسیر قرار دارد، هدف اصلی این تحقیق، این ست هک مدیریت روستایی تا چه میزانی باعث افزایش سطح کیفیت زندگی مناطق روستایی شده است؟

مدیریت روستایی، کیفیت زندگی، مدیریت واحد، مشارکت محلی