غلامرضا نیازی پور - کارشناس ارشد زراعت
محمدحسین اهتمام - استادیار دانشگاه صنعتی اصفهان
حسن کریم مجنی - استادیار دانشگاه صنعتی اصفهان

دگر آسیبی (آللوپاتی) عاملی است که می تواند نقش مهمی را در کنترل علف های هرز ایفا نماید. گیاه بومادران جزوگیاهان دارای خاصیت دگر آسیبی است. به کمک روش عصاره گیری پتانسیل دگرآسیبی دو گونه بومادران تهیه شدهاز نقاط مختلف ایران شامل گونه های .Achillea nobilis L (اصفهان) و Achillea pachycephala Rech. F.(همدان) و گونه L. Achillea filipendolina (اردبیل) بر روی علف هرز منداب (.Eruca sativa L) مورد بررسیقرار گرفت. عصاره در چند غلظت مختلف (0، 100، 200، 400، 600 و 800 میکرولیتر در لیتر) تهیه و بذور منداب به مدت یک هفته توسط عصاره های تهیه شده تیمار شد و صفات مربوط به جوانه زنی منداب اندازه گیری گردید. نتایجنشان داد که اثرات گونه، غلظت و اثرات متقابل آنها در سطح یک درصد معنی دار بود. گونه A. pachycephalaدارای بالاترین میزان بازدارندگی و گونه A. nobilis گلستان دارای کمترین میزان بازدارندگی در صفات یاد شده بود.اسانس در غلظت های بین 100 تا 400 میکرولیتر دارای اثر تحریک کنندگی و در غلظت های 600 تا 800 میکرولیتردر لیتر دارای اثر بازدارندگی بر روی گونه هدف بودند.

دگرآسیبی، عصاره آبی، ژنوتیپ های بومادران، تحریک کنندگی ،بازدارنده رشد، منداب