آتنا اسلامی فاروجی - دانشجوی دکتری سیستماتیک گیاهی گروه زیست شناسی دانشگاه لرستان، مدرس پیام نور.
ابراهیم مصطفوی مندی - استادیار دانشگاه پیام نور ، گروه علمی کشاورزی، تهران

واژه بیوتکنولوژی نخستین بار در سال 1919 از سوی Karl Ereky به مفهوم کاربرد علوم زیستی و اثر متقابل آن در فناوری های ساخت بشر به کار برده شد. فناوری زیستی امروز در دنیا به عنوان یکی از پربازده ترین صنایع نوظهور توانسته است گوی سبقت را از دیگر تکنولوژی ها بر باید و هر روز سرمایه گذاری بیشتری در امر تحقیقات آن صورت گیرد و درآمدهای حاصله آن را به رقیبی صنعتی در مقابل دیگر صنایع مبدل سازد. در عرصه علمی نیز این فناوری به دلیل اهمیت راهبردی آن بیش از هر عاملی سیمای برخی از علوم مانند زیست شناسی ، کشاورزی ، مهندسی ژنتیک را متحول ساخته است.نظر بر اینکه بیوتکنولوژی انقلاب شگرفی را در تاریخ حیات انسان موجب گردیده و آثارآن را روز به روز آشکارتر می گردد. از آن جا که می توان برای هر یک از کشفیات جدید نظرات متفاوتی در جامعه و بین مجققان ارائه داد مواردی همچون ، انتشار انواع مقالات ، کتب و برنامه های آموزشی در زمینه ایمنی اخلاق زیستی از سطح مدارس تا دانشگاه و مراکز تحقیقاتی و صنعتی و همچنین تدوین انواع مقررات ایمنی مربوطه می تواند در این زمینه مفید واقع گردد. با توجه به اینکه بیوتکنولوژی از جمله فناوری هایی است که در آینده نقش بسیار مهمی را در پویایی و تحرک کشور و تداوم رشد اقتصادی ایفا می کند ضرورت دارد جهت روشن شدن اهمیت زیست فناوری در بهبود وضع کشاورزی و منابع طبیعی از جمله احیای مراتع و جنگل ها ، حفظ تنوع گونه های گیاهی و جانوری در مناطق کویری و بیابانی ، تولیدات گیاهی (شامل داروها گیاهی) و چشم انداز آن در ایران و جهان مورد بررسی و کنکاش قرار گیرد. مقاله حاضر با توجه به نظرات تعداد زیادی از محققین کشور و تجربه موجود بعضی کشورها ی موفق در این زمینه تدوین گردیده است.

بیوتکنولوژی، حقوق ، اخلاق، زیست شناسی، کشاورزی