پهنه بندی خشکسالی با استفاده از شاخصهای خشکسالی در استان سیستان وبلوچستان

پدیده خشکسالی اثرات منفی بزرگی بر منابع آب و محیط های وابسته به این منابع می گذارد که عموماً در برخی سالها خسارات جبران ناپذیری را سبب می گردد؛ این خسارات در مناطق خشک که از دیدگاه اقتصادی ساختار شکننده تری قرار دارند، نمود بیشتری یافته و اثرات منفی ماندگاری را از جهات مختلف بر جای می گذارند. تحقیق حاضر با ارائه برآورد خشکسالی با استفاده از روش شاخصهای گیاهی، عدد Z و SPI در استان سیستان و بلوچستان سعی شده است تا دوره های بارش بلند مدت و توزیع نقشه خشکسالی در استان ارائه گردد. برای انجام این کار ابتدا شاخص SPI برای دوره های بلند مدت 11 و 12 ماهه در 6 ایستگاه استان مورد ارزیابی قرار گرفته است.نتایج نشان می دهد که دوره های خشک، نرمال و مرطوب در این ایستگاه ها گاهی از نظر زمانی و گاهی از نظر مقدار شاخص با یکدیگر دارای اندکی تفاوت و ناهماهنگی می باشند. سپس نتایج شاخص عدد Z برای سال های مختلف در طی دوره 83 ساله استخراج شده و با شاخص SPI مقایسه می شود. براساس آستانه خشکسالی ،4 تا 13 درصد خشکسالی ضعیف، 7تا 24 درصد خشکسالی متوسط، 8تا 19 درصد خشکسالی شدید و 7 تا 23/5 درصد خشکسالی خیلی شدید است.همچنین شدت های محاسباتی ایستگاههای چابهار، ،خاش و زاهدان در توزیع لوگ نرمال ،زابل وزهک در توزیع نرمال،ایرانشهر در توزیع ویبول وسراوان در توزیع نمایی، دارای بهترین برازش بوده اند. هر دو شاخص فوف الذکر بطور بسیار نزدیکی همدیگر را دنبال نموده و هماهنگ می باشند، که سه دوره خشک بلند مدت و مهم در این ایستگاه روی داده است که از نظر زمانی با خشکسالی های ایستگاه زابل همزمانی دارند. در ایستگاه زاهدان نیز دوره های نرمال روی داده است که با دوره های مشابه در ایستگاه زابل همزمانی نشان می دهند.

Keywords:

خشکسالی , پهنه بندی , شاخص SPI , سیستان و بلوچستان