فاطمه باقری - دانشجوی دکتری بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)
مهران هودجی - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)
ژیلا بهارلویی یانچشمه - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)

با توجه به بحران خشک سالی در کشور و استفاده بیش از حد از منابع آب زیرزمینی که موجب شور شدن این آب ها گشته است؛ پژوهشگران به دنبال راهکارهایی جهت مقاوم سازی گیاهان به تنش های شوری هستند. از جمله این راهکارها، تلقیح باکتری های محرک رشد(PGPR) به گیاهان تحت تنش است. در این پژوهش به منظور بررسی تاثیر یکی از باکتری های محرک رشد به نام سودوموناس پوتیدا بر روی رشد و میوه دهی گیاه گوجه فرنگی در شرایط شوری، به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. نشاهای گوجه بیست روزه در دو حالت تلقیح شده و تلقیح نشده با باکتری سودموناس پوتیدا در خاک کاشته شد و با چهار سطح آب شور 8،4،0/3 و 12 آبیاری شدند و به مدت 20 هفته کلیه پارامتر های فیزیولوژیکی آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نهایی حاکی از آن بود که کلیه پارامترهای ارتفاع بوته، وزن خشک اندام هوایی، وزن تر اندام هوایی، قطر میوه، تعداد میوه و شاخص سطح برگ در سطح 1% اختلاف معنی داری را میان تیمارهای تلقیح شده با باکتری و فاقد باکتری نشان دادند ، اما شاخص برگ معنی دار نشد. به این ترتیب نقش باکتری سودوموناس پوتیدا در کاهش تنش شوری در گیاه گوجه فرنگی به اثبات رسید.

آب شور، باکتری های بهبود دهنده رشد ، خاک شور، سودوموناس پوتیدا، عملکرد