لیلا فعال مسکین - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، آذربایجان غربی، ایران
علی زینالی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه، آذربایجان غربی، ایران

مسئله اصلی بر این است که سبک های فرزندپروری والدین پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت زیادی بر کودکان و آینده آناندارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های فرزندپروری والدین با خودناتوان سازی و خودکارآمدی مددجویان انجامشد. این پژوهش توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه مددجویان کمیته امداد امام خمینی(ره) شهر ارومیه در سال 1393بودند. از میان آنان 342نفر ( 189زن و 153مرد) با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ایانتخاب شدند. همه آنان پرسشنامه های سبک های فرزندپروری، خودناتوان سازی و خودکارآمدی را تکمیل کردند. داده ها باروش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری با کمک نرم افزار SPSS-19تحلیل شدند. یافته ها نشان داد سبک مقتدربا خودناتوان سازی رابطه منفی و معنادار و سبک های مستبد و سهل گیر با خودناتوان سازی رابطه مثبت و معنادار داشتند.همچنین بین سبک مقتدر با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار و سبک های مستبد، سهل گیر و بی اعتنا با خودکارآمدیرابطه منفی و معنادار وجود داشت (p≤0/01)علاوه بر آن سبک های فرزندپروری والدین به طور معناداری توانستند 67درصد از تغییرات خودناتوان سازی و 73درصد از تغییرات خودکارآمدی را پیش بینی کنند (p≤0/0001)سبک هایفرزندپروری والدین می توانند بر خودناتوان سازی و خودکارآمدی نقش اساسی داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می شود مشاورانو روانشناسان بالینی برنامه های مناسبی برای آموزش سبک های فرزندپروری جهت مداخله در خودناتوان سازی وخودکارآمدی طراحی کنند

سبک های فرزندپروری،خوناتوان سازی، خودکارآمدی،مددجویان کمیته امداد