ناهید رازقندی - فوق لیسانس مدیریت آموزشی، دانشگاه تهران
کمال درانی - دانشیار دانشگاه تهران (دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی)

با وارد شدن کارآفرینی در حوزه مطالعات علوم اجتماعی و بررسی ویژگیهای جمعیت شناختی کارآفرینان و نیز دغدغه عقلانی کردن فرآیندهای پیشرفت و موفقیت، کسب مهارتهای لازم افراد کارآفرین به طور جدی مد نظر قرار گرفت. با نشخص شدن آثار تحصیلات، آموزشها و کسب مهارتها بر موفقیت کارآفرینی و رشد و توسعه سازمان ها، روند اجرای دوره های آموزشی از ابتدای دهه ی 70 سریعتر گردید. به گونه ای که آموزش کارآفرینی جای خود را در دوره های مختلف تحصیلی دانشگاهی باز کرده است. البته امروزه دیگر نمی توان از شیوه های سنتی که بر انطباق پذیری تاکید دارند استفاده کرد، بلکه باید از روش های نوین مبتنی بر زمینه های تفکر خلاق که بر مشارکت فعال فراگیران تاکید دارند استفاده نمود. زیرا هدف از آموزش کارآفرینی بالا بردن تمایل "کارآفرینانه" و نهایتا تربیت افراد موسس است که قادر باشند یک کسب و کار موفقی را آغاز نمایند. پس آموزشهای کارآفرینانه باید شامل مجموعه ای از دانش ها و مهارت ها و نگرش هایی باشد که فرد بواسطه آن ها بتواند رفتارهای ویژه کارآفرینان را بوجود آورد و در غایت به توسعه و رشد اقتصادی منطقه ای بینجامد. لذا، در این جستار تلاش می شود تا به ارکان هدف شناسی، محتوی سازی و روش شناسی مناسب آموزش کارآفرینی پرداخته و تبیین شود.