ریحانه سریری - دانشکده علوم، دانشگاه گیلان
علی عرفانی - دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

در این تحقیق مهمترین بیو موادی که در چشم پزشکی کاربرد دارند مورد بررسی قرار گرفته اند. این بیو مواد شامل لنزهای تماسی سخت و نرم که بدون احتیاج به جراحی برای منظورهای مختلف داخل چشم قرار می گیرند. پیوندهای داخلی برای جراحی های برداشتن قرنیه و بالاخره قرنیه مصنوعی و سوندهای مورد استفاده در حالت حاد بیماری گلوکوما و غیره می باشند. انواع اصلی لنزهای تماسی سخت، نرم و هیدروژل ها و جنس مواد تشکیل دهنده آنها نیز مورد بررسی قرار گرفته اند. از آنجایی که لنزهای تماسی در تماس بسیار نزدیک با چشم می باشند، در طرح ریزی مواد تشکیل دهنده آنها دقت زیادی می گردد و قوانین به خصوصی برای استفاده از آنها باید تبعیت گردد. اگرچه لنزهای تماسی اغلب برای تصحیح مشکلات بینایی بکار می روند، کاربرد آنها در زیبایی را نیز نمی توان نادیده گرفت. به عنوان مثال برای بهتر کردن شکل ظاهری چشم صدمیه دیده و یا برای تغییر رنگ چشم استفاده از این لنزها روز به روز افزایش می یابد. در پزشکی نیز در برخی از بیماری های چشمی از لنزهای تماسی به عنوان حمل کننده دارو استفاده می گردد. از آنجا که اساسی ترین مشکل در مصرف بیو مواد رسوب اولیه پروتئین ها و به دنبال آن جذب سایر مواد و در نتیجه کم شدن دوام آن است، لذا هدف اصلی اغلب شیمیست های پلیمر آن است که بیو ماده ای تهیه کنند که مقاوم در مقابل رسوب اولیه پروتئین باشد. با این هدف، ما در این پروژه علاو بر بررسی بیو مواد موجود و مشکلات و مزیت های آنها، یک نوع بیو ماده ویژه و جدید را که در مقابل رسوب پروتئین ها مقاومتر است و می تواند در ساخت لنزهای تماسی کاربرد وسیعی داشته باشد سنتز نموده و خواص آن را مورد تحقیق قرار دادیم. نتایج ما نشان دادند که میزان درصد آب و جنس و درصد هومونومری که برای افزایش مقاومت در مقابل رسوب پروتئین به کار رفته است در رقابت پذیری آن با محیط بیولوژیکی نقش مهم دارند. به علاوه فاکتورهای دیگری نیز مانند pH محیط و محلی که بیو ماده در آن قرار می گیرد نیز به میزان وسیعی روی این رقابت پذیری اثر دارند.