حمیدرضا بهور - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه کامپیوتر، واحد بافت، دانشگاه آزاد اسلامی، بافت، ایران
حمید پروین - هیئت علمی، گروه کامپیوتر، واحد نورآباد ممسنی، دانشگاه آزاد اسلامی، نورآباد ممسنی، ایران

شبکه های موردی سیار یکی از ناحیه های فعالیت شبکه های بی سیم می باشد. به دلیل تغییرات مداوم گره های سیار و تغییر توپولوژی شبکه با حرکت گره ها، یافتن یک پروتکل مسیریابی اثربخش و کارا، جهت انتقال اطلاعات از منبع به مقصد در سرتاسر توپولوژی شبکه احساس می شود. ارسال چند پخشی یکی از روش هایی می باشد که به علت گروهی بودن فعالیت آن بیشتر برای مسیریابی در شبکه های موردی سیار مورد استفاده قرار می گیرد. در شبکه های موردی سیار به مدت زمانی که بسته های اطلاعاتی در سراسر شبکه از گره مبدا به گره مقصد انتقال داده می شوند تاخیر انتها به انتها می گویند، از آنجایی که این زمان برای مسیریابی مهم است ما این معیار را مورد ارزیابی قرار دادیم و مشاهده شد که روش ارائه شده در این مقاله (E-MAODV)، تاخیر انتها به انتهای کمتری نسبت به پروتکل MAODV دارد، به علت استفاده از ارسال چند پخشی بر روی مسیرهایی که پر انرژی بوده، بسته در حین ارسال از بین نمیرود و سریعتر به مقصد می رسد. این نوع انتخاب مسیر بر روی زمان رسیدن بسته به مقصد تاثیر مثبت می گذارد.

E-MAODV شبکه موردی بی سیم، چند پخشی، تاخیر انتها به انتها، پروتکل