حسین زارع پور - دانشجوی کارشناسی ارشد الکترونیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر
اصغر ابراهیمی - دانشکده تحصیلات تکمیلی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر
جلیل عظیم پور - دانشکده تحصیلات تکمیلی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر

در آشکارسازهای نوری یکی از محدودیت های افزایش سرعت پاسخ و کاهش ابعاد آشکارسازها، بهینه سازی بین سرعت پاسخ و حساسیت است. با استفاده از علم پلاسمونیک، ساختار آشکارسازهای جدیدی ارائه شده اند که با استفاده از روش تفاضل متناهی در حوزه زمان و انالیز بهبود جذب نور آشکارسازهای نوری فلز - نمیه هادی - فلز با به کارگیری ساختار توری پلاسمونیکی در نرم افزار OPti FDTD مورد بررسی قرار داده ایم. در بحث نانوذرات، ناحیه جذب پلاسمون های سطحی در ساختار آشکارسازها می تواند از طریق استفاده از نانوذرات فلزی تعبیه بر روی بستر نیمه هادی افزایش یابد، که در آن الکترون های رسانش نانوذرات فلزی موجب تشدید تحزیک نور شده که این خود باعث افزایش ضریب جذب نوری می شود. این مقاله استخراج شده از نتایج شبیه سازی برا پایان نامه دوره ارشد می باشد، که به بررسی ساختار نانوذرات نقره (Ag) تعبیه شده بر روی توری فلزی می پردازد و تاثیر لایه نشانی کردن نانوذرات در جذب نور را شبیه سازی می کنیم.

آشکارسازهای نوری، پلاسمون سطحی، پلاسمونیک، توری فلزی، نانوذرات