زینب محمدزاده - موسسه آموزش عالی حکیم نظامی

امروزه مدیریت منابع انسانی در پیشبرد فعالیت های سازمان نقش گسترده و حساس ایفا می نماید. سرنوشت کامیابی سازمان چنان با سرنوشت مدیریت منابع انسانی در هم آمیخته که جایگاه این حوزه وظیفه ای سازمان راتا حد شریکی راهبردی ارتقا بخشیده است. این نقش راهبردی در عمل به کارکرد خرده نظام های مدیریت منابع انسانی یعنی جذب و گزینش، آموزش و توسعه، به کارگیری موثر و نگهداری منابع انسانی تبدیل می شود. قلمرو موضوعی این نگارش به رویکرد راهبردی در نظام نگهداری منابع انسانی محدود گردیده است. اهمیت نیروی انسانی در سرنوشت و توفیق علت ها به حدی است که اگر سایر منابع هم در دسترس باشد و یا به حداقل وجود داشتهباشد آن جامعه می تواند با قدرت ایمان و اراده در اندک مدتی وسایل تریق و رفاه خود را فراهم سازد. به همین صورت باید تمهیداتی را به کار برد تا انسان را فعالانه به خدمت در آورد )کریم یزدانی راد، 1389 .) نیروی انسانی، مهمترین و ارزشمند ترین عامل، از منابع مختلف تولید است، عامل انسانی در سازمان، کلیه کارکنانشاغل در سازمان اعم از مدیران، سرپرستان، کارشناسان، کارمندان و کارگران را در سطوح مختلف شغلی در بر می گیرد و اشتغال از جمله مسائلی است که همیشه دولت ها و ملت ها را به خود مشغول داشته است. هر چند شغل وحرفه به ظاهر، به بعد معیشتی انسان ها مربوط می شود، ولی با بعد فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آنان نیز ارتباطی تنگاتنگ دارد )کریم یزدانی راد، 1389 .)سنجش و اندازه گیری رضایت شغلی کارکنان هر سازمان و تعیین عوامل موثر بر رضایت یا عدم رضایت شغلی آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است. عوامل اصلی موثر بر رضایت شغلی، چهار گروه عوامل فردی، سازمانی، محیطکار و ماهیت کار دسته بندی شده اند. رضایت شغلی نیز از چهار جنبه رضایت از همکاران و مدیران، رضایت از ارزش کار، رضایت از حقوق و دستمزد و رضایت از شرایط سازمانی مورد بررسی قرار گرفته )عباسی مصیب وهمکارن، 1389 . رضایت شغلی باعث بهره وری فرد و تعهد به سازمان می شود و کارکنان با احساس رضایت و جوی آرام می توانند در جهت اهداف سازمان گام بردارند.)کریم یزدانی راد، 1389

منابع انسانی ، سازمان، شغل، رضایت شغلی